Volkswagen Polo 1.2 TSI Highline – AUTO TEST

Segment małych aut jest wciąż jednym z najbardziej interesujących dla polskich kierowców. Dzieje się tak oczywiście z kilku powodów, ale najważniejszym z kryteriów, wg których dokonujemy selekcji naszych potencjalnych zakupów jest cena i koszty utrzymania, odnieść je należy jednak do tego co oferuje kupowane auto. Ostatnimi laty, za sprawą kryzysu sprzedaż nowych aut w Polsce jest coraz trudniejsza, kupujemy głównie używane stare samochody z zagranicy. Na szczęście istnieje jeszcze popyt na samochody drogie, droższe i najdroższe, oczywiście oferujące więcej niż te najtańsze, kierowane do masowego klienta.

Jednym z przykładów nieco droższych aut w segmencie B jest VW Polo, który od połowy lat 70-tych XX w. towarzyszy kolejnym pokoleniom i często staje się pierwszym motoryzacyjnym nabytkiem młodych ludzi. Czy ma szansę na wysoki poziom sprzedaży? Czy oferuje więcej niż konkurenci? Czy znaczek VW na masce jest argumentem przemawiającym za jego zakupem? Przez tydzień jeździliśmy Polo z turbodoładowanym silnikiem 1.2 TSI w bogatej wersji wyposażenia Highline i zapraszamy do lektury naszej recenzji.

Stylistyka

Obiegowa, zasłyszana opinia przechodniów głosi: ten nowy Polo to taki mniejszy Golf. Właściwie nie byłem zaskoczony, bo sam również tak uważam. Od lat „małe” Polo jednak szybko rośnie i obecnie jest większe od pierwszych Golfów z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Na szczęście w parze ze wzrostem idzie coraz nowocześniejsza stylistyka, przez co z pełną odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że najnowszy model jest najładniejszym z dotychczasowych. Wydaje się to dość oczywiste bo świat nie stoi w miejscu, ale są auta, do których tej zasady nie odważyłbym się zastosować.

Ewolucja na przestrzeni ponad 35 lat dokonała ogromnych zmian w wyglądzie najmniejszego w owych czasach Volkswagena. Obecnie nie jest już najmniejszym dzieckiem w wielkiej rodzinie VAG i stał się dojrzałym autem o eleganckim i jednocześnie sportowym designie. W porównaniu do swoich bliskich krewnych – Seata Ibizy i Skody Fabii – moim zdaniem wypada najkorzystniej w kwestii wyglądu.

Pomimo dość dużej jak na segment B, 4-metrowej długości auto ma zwartą, zgrabną sylwetkę. Zawdzięcza to m.in. dużemu rozstawowi osi (247 cm) i krótkim zwisom nadwozia. 16-calowe koła aluminiowe (wyposażenie dodatkowe) i niskoprofilowe opony dodają sportowego sznytu, podobnie jak przyciemnione klosze reflektorów oraz tylne szyby, a także delikatna lotka na klapie bagażnika i agresywny przedni zderzak z pokaźną kratą wlotu powietrza i niewielkimi halogenami. Pomimo niewątpliwej niechęci koncernu VW do drastycznych zmian stylistyki jego modeli i dbałości o tradycyjną, klasyczną poprawność, Polo wydaje się pozytywnie wyróżniać swoją zadziornością…

Wnętrze

Ekstrawagancji brakuje także w kabinie. Wnętrze jest typowe dla Volkswagena i z pewnością ucieszy przyzwyczajonych do prostoty i wzorowej ergonomii obecnych użytkowników samochodów VW, oni poczują się jak u siebie w domu. Co powiedzą miłośnicy nowoczesności i kolorowego, a często wręcz kosmicznego designu rodem z aut koreańskich czy francuskich? Jeśli wygląd deski rozdzielczej ma dla nich pierwszorzędne znaczenie, pewnie nie kupią Polo, ale kilka dni obcowania z nim mnie przekonało.

Wszystko jest pod ręką, kierowca nie musi niczego szukać, intuicyjnie sięga tam, gdzie znajdują się niezbędne urządzenia. Pomimo dość monotonnej, szarej kolorystyki doceniłem brak modnych ostatnio, ale zdecydowanie niepraktycznych błyszczących elementów w kolorze fortepianowej czerni na których widać każdy odcisk palca i drobinkę kurzu. Praktyczność przede wszystkim – zgodnie z tym hasłem zaprojektowano przedział pasażerski, w którym zapewniono wygodne miejsca dla 4 osób (na środku kanapy znajduje się miejsce, które proponuję traktować jako „awaryjne” na krótkich dystansach. Nie jest to zarzut pod adresem Polo – małe auta z założenia nie są przewidziane jako środek transportu dla pięcioosobowych rodzin z wielkim bagażem, a raczej jako ekonomiczne i sprytne „wozidełka” do jazdy po mieście. Bagażnik również nie jest imponujących rozmiarów (280 litrów) ale na cotygodniowe zakupy w Tesco wystarczy.

Podkreślić należy jednak przede wszystkim jakość użytych materiałów oraz ich montażu. Nie można mieć zastrzeżeń, ponieważ tworzywa na desce rozdzielczej są miękkie i przyjemne w dotyku, skóra na wielofunkcyjnej kierownicy także podnosi moja ocenę, tapicerka wygodnych, sportowych foteli wygląda na trwałą i prezentuje się bardzo korzystnie.

Testowe Polo wyposażone zostało w system RCD510 z dotykowym, 6,5-calowym wyświetlaczem LCD, klimatyzację elektroniczną, podgrzewanie foteli, tempomat i wiele innych udogodnień, m.in. zestaw praktycznych schowków. Pasażerowie będą równie zadowoleni jak kierowca, którego poza wrażeniami estetyczno-dotykowymi powinny satysfakcjonować także wrażenia z jazdy.

Silnik i właściwości jezdne

Pod maską Polo znajduje się niewielki, 1.2-litrowy silnik TSI, który dzięki turbosprężarce i bezpośredniemu wtryskowi paliwa dysponuje sporą mocą 105 koni mechanicznych i niemal płaską charakterystyką momentu obrotowego (maks. 175 Nm). Nie czyni on z Polo sportowca, bo to miano nosi w stajni VW wersja GTI, ale pozwala na bardzo sprawne poruszanie się zarówno po miejskich, zatłoczonych ulicach jak też na autostradzie.

Przyspieszenie do 100 km/h zajmuje 9.7 sekundy a prędkość maksymalna sięga 190 km/h. Przy średnim spalaniu wynoszącym około 6-6.5 litra rysuje się nam obraz samochodu bardzo atrakcyjnego pod względem napędu. W ruchu miejskim, gdzie Polo pokona większość kilometrów zużycie paliwa także jest akceptowalne i nie powinno znacznie przekraczać 7.5 litra. W trasie, głównie dzięki 6-biegowej skrzyni manualnej można zejść do 5 litrów przy spokojnym, jednostajnym toczeniu się z prędkością około 100 km/h. Chętni mogą zamówić za dopłatą (prawie 7 tysięcy zł) świetną skrzynię automatyczną DSG.

Jak na nowoczesne auto przystało – zawieszenie, układ kierowniczy i hamulce także pracują bez zastrzeżeń. Kierowca doskonale czuje auto i nie jest zaskakiwany jego zachowaniem nawet w ciasnych zakrętach czy przy nagłych manewrach. Pod względem właściwości jezdnych VW trzyma zatem równie wysoki poziom jak we wcześniej ocenianych kategoriach.

Podsumowanie

W efekcie przeprowadzonych w ciągu kilku dni jazd testowych jestem skłonny stwierdzić, że Polo, zwłaszcza w prezentowanej wersji 1.2 TSI Highline jest bardzo interesującą propozycją w segmencie aut miejskich. Bogate wyposażenie wymaga co prawda słonej dopłaty (testowany egzemplarz kosztuje prawie 70 tysięcy zł), ale podstawowy model z tym silnikiem można nabyć już za około 56 tysięcy złotych. Najtańszy Polo z najsłabszym silnikiem benzynowym wymaga wydania około 46 tysięcy.

Każdy powinien znaleźć coś dla siebie, choć nie ukrywajmy – konkurencja jest nieco tańsza. Za nienaganną jakość materiałów, stosunkowo wysoki poziom oferowanego komfortu i niebanalną stylistykę warto jednak dopłacić. Niebagatelne znaczenie ma też fakt, że tradycyjnie już Volkswageny są w naszym kraju bardzo cenione, dzięki czemu nie tracą wartości tak szybko jak konkurencyjne produkty. VW Polo, samochód roku 2010 zasługuje na to, żeby zainteresować się nim, przetestować i zaparkować w swoim garażu.

Wszelkie prawa do publikacji bez zgody redakcji zabronione!