Fiat Bravo 1.6 MultiJet – AUTO TEST

Prezentowane w kolejnej recenzji auto ma za sobą bardzo burzliwą przeszłość. Po udanym debiucie, otrzymaniu tytułu Car of The Year i niezłych wynikach sprzedaży przyszedł czas na stagnację. Mowa o wzbudzającym kontrowersje z perspektywy czasu modelu włoskiej marki Fabbrica Italiana di Automobili Torino czyli Fiata. Model Bravo zadebiutował na rynku w 1995 roku. Były to dla niego czasy świetności, ale niestety wytwórca osiadł na laurach i jego następca – Stilo nie zyskał sobie aprobaty. Konsekwencją były niestety ogromne straty dla włoskiej korporacji.

Fiat próbuje wynagrodzić swoją klęskę klientom i wprowadza na rynek najnowszą generację, która ponownie występuje pod nazwą Bravo. Oficjalna premiera auta miała miejsce w 2007 roku na Salonie Samochodowym w Genewie. Auto należy do segmentu C i nie trudno zauważyć, że ma bardzo silną konkurencję. Producenci Astry, i30 czy Auris pracowali nad sukcesem od wielu lat i nie można im zarzucić większych błędów. Poza tym wielu klientów bardziej ufa Niemcom i Japończykom aniżeli Włochom. Czy Nowy wytwór Fiata zrekompensuje niepowodzenia swojego poprzednika i znajdzie ujście wśród potencjalnych klientów? Istnieje kilka aspektów, dzięki którym ziścić się mogą założenia koncernu.

STYLISTYKA

Szkicem testowanego modelu zajął się Frank Stephenson, amerykański designer, na koncie którego znalazły się takie cacka jak BMW X5 i Mini. Współpracę z Fiatem rozpoczął w 2002 roku i odpowiadał za projekt m. in. Maserati MC12 i Ferrari F430. Nadzorował także prace nad słynnym Maserati Quattroporte. Patrząc na historię tego stylisty niemalże pewny był sukces nowego modelu Fiata. Bravo nie powstawał jednak długo. Przód auta został skopiowany z Grande Punto. Odznacza się on wydłużonymi reflektorami z przodu i dynamiczną, smukłą sylwetką. Sferycznie wyprofilowany zderzak, w którym umieszczono światła przeciwmgielne łagodnie spaja się z maską.

Ta część auta jest łudząco podobna do Maserati – nic dziwnego – Stephenson upodobał sobie właśnie taki układ i wykorzystuje go w swoich projektach. Przód urozmaica logo marki na atrapie, otoczonej filigranowymi, chromowanymi akcentami. Linia boczna mocno nawiązuje do Coupe. Stosunkowo wąskie szyby i zaokrąglona linia dachu nadają mu nietuzinkowego, sportowego charakteru. Z czernią lakieru idealnie komponują się chromowane akcenty np. wzdłuż linii szyb. Z tyłu auta zauważalne gołym okiem jest podobieństwo do pierwszej generacji modelu. Niewielkie, pierścieniowe światła nie są szczególnie atrakcyjne. Nie psują i nie poprawiają wyglądu Bravo. Nad klapą umieszczono niewielką lotkę z trzecim światłem stopu. Tajemniczy charakter uzewnętrzniają mocno przyciemnione tylne szyby. Sylwetka tyłu jest bardzo nadmuchana. Nie widać jednak żadnych dysproporcji w projekcie. Bez wątpienia elementem, który najbardziej robi z pospolitego Bravo kuriozalne, unikatowe i wyraziste Bravo są felgi. Ogromne, siedemnastocalowe obręcze ze stopu metali lekkich w dwóch odcieniach – szarości i aluminium wyglądają niezwykle stylowo i osobliwie.

WNĘTRZE

Wnętrze Fiata Bravo jest wyposażone niezwykle zasobnie, przez co wydaje się być bardzo nowoczesne i poprawia wizerunek marki. Auto cechuje się dosyć ciekawym projektem, który przyciąga uwagę potencjalnych klientów. Intrygujący wygląd deski rozdzielczej prezentuje się doskonale. Estetyki nie zaburzają połacie czarnych plastików. Materiał wykorzystany do konstrukcji deski rozdzielczej jest dosyć miękki. Wytłoczono na nim wyjątkowy deseń, przez co auto jest bardziej zawadiackie. Inżynierowie wiedzieli co zrobić, aby zwabić klientów. Z pozoru zwykłe wnętrze staje się nadzwyczajnie eleganckie i uduchowione za sprawą kilku czerwonych akcentów – tapicerki i nici na kierownicy. Czerwień to barwa dominacji i odwagi, ale także walki, w tym przypadku o rynek motoryzacyjny.

Sportowe akcenty również wpływają pozytywnie na stylistykę wnętrza. Aluminiowe pedały, tuby, w których umieszczono zegary oraz w/w szczegóły ze zwykłego kompaktu tworzą coś niepowtarzalnego. Konsola centralna mieści w sobie wielofunkcyjny system radia, przycisk dodatkowego wspomagania kierownicy „City” oraz automatyczną klimatyzację dwustrefową. Gruba, dopasowana kierownica pokryta skórą świetnie leży w dłoni. Wyposażono ją w przyciski sterownia telefonem a także radiem. Warto skupić się ponadto na systemie grającym. W testowanym Fiacie jakość dźwięku plasuje się na bardzo wysokim poziomie. Czyste dźwięki wydobywające się z zestawu głośników są ukojeniem dla naszych uszu i urozmaiceniem podróży. Przyczepić się można natomiast do zegarów. Oczywiście nie w kwestii projektu bo ten jest w rzeczywistości bardzo unikatowy. Taki układ może być nieco uciążliwy. Przedział pomiędzy 40-140km/h jest niemalże niewidoczny i niestety zmuszeni jesteśmy do wychylenia się w celu zerknięcia na prędkościomierz. Bravo nie dysponuje ponadto zadawalającą przestrzenią. Pasażerowie z przodu stykają się ramionami, z tyłu natomiast brakuje miejsca na nogi. Podróżowanie w komplecie niestety może być nieco uciążliwe. Brak miejsca rekompensują dobrze wyprofilowane, wygodne fotele.

Posiadają możliwość regulacji w wielu poziomach tak więc można osiągnąć jako taki kompromis. Pomiędzy nimi znajduje się podłokietnik. Nie inaczej jest w kwestii schowków. Cechują się niewielkimi pojemnościami i kształtami, które uniemożliwiają ich pełne wykorzystanie. Kolejnym mankamentem Bravo jest widoczność. Wąskie szyby i szerokie słupki skutecznie utrudniają nam prowadzenie. Z pomocą przychodzą na szczęście duże lusterka i czujniki parkowania systemu „Parktronic”. Jednak jak wiadomo nie można w pełni ufać elektronice. Do wyposażenia testowanego modelu należał ponadto system Blue&Me, ABS z ESP i ASR, sześć poduszek powietrznych oraz reflektory biksenonowe. Fiat deklasuje konkurencję w kwestii pojemności bagażnika. 400 l. przestrzeń to jeden z najlepszych wyników. Oczywiście auto nie stwarza żadnych problemów gdy potrzebujemy trochę więcej miejsca. Możliwość składania tylnej kanapy pozwala uzyskać 1175 l. pojemności.

SILNIK I WŁAŚCIWOŚCI JEZDNE

Testowanego Fiata Bravo do życia pobudza 1.6 litrowa jednostka diesla. Dysponuje ona 120 KM co przy 300 Nm pozwala na dosyć dynamiczną jazdę. Przyspieszenie do pierwszej setki zajmuje 11.5 sek. Może nie jest to rewelacyjny wynik ale z pewnością większość kierowców będzie usatysfakcjonowana. Prędkość maksymalna bliska jest dwóch setek. Silnik świetnie współgra z sześciobiegową, dobrze zestrojoną skrzynią.

Na pochwałę zasługuje również trakcja. Inteligentne systemy nie pozwalają autu na samowolkę. Małe gabaryty i stosunkowo niewielka średnica skrętu umożliwiają sprawne manewrowanie na ulicach miasta a także w bardziej dramatycznych sytuacjach takich jak zatłoczone parkingi. Bravo nie boi się przy tym szybkiej i zdecydowanej jazdy. Nienagannie wyprzedza i nie denerwuje kierowcy ograniczonymi możliwościami. Przy tych wszystkich zaletach jezdnych testowany pojazd zadowala użytkownika pod jeszcze jednym względem. Bravo posiada umiarkowany apetyt na paliwo. W cyklu miejskim potrzebuje niewiele ponad 8 litrów ON. Na trasie spalanie schodzi poniżej 5 litrów a w cyklu mieszanym oscyluje w granicach 7.

PODSUMOWANIE

Fiat Bravo w prezentowanej wersji jest niewątpliwie słuszną inwestycją koncernu. Swoim wdziękiem, dynamiczną i elegancką konstrukcją, bogatym wyposażeniem i niskim spalaniem przyciąga wzrok klientów. Nie jest autem idealnym, ale nie zasługuje na dyskwalifikację. Jesteśmy pod ogromnym wrażeniem. Postęp jakiego dokonał producent zasługuje na oklaski. To już nie to samo co auta sprzed kilkunastu lat. Teraz Fiat jest o wiele ciekawszym i solidniejszym autem. Prezentowana wersja nie jest jednak tania. Bravo wzbogacone zostało o wiele elementów wyposażenia dodatkowego dlatego jego wartość wynosi 73.5 tyś zł. Czy warto wyłożyć taką sumę na kupno Fiata? To pytanie wymaga indywidualnej odpowiedzi każdego z was. Dla poprawienia kondycji marki dodam iż wersja podstawowa Bravo kosztuje 56.990 zł.

źródło: autowizja.pl / tekst: Olga Sawska / zdjęcia: Rafał Rogowski

Wszelkie prawa do publikacji bez zgody redakcji zabronione!