Renault Megane Grandtour 1.5 dCi

Megane Hatchback zadebiutował w 2002 r. i zaszokował swoją niecodzienną i odważną stylistyką. Z wersją Grandtour jest nieco inaczej. Nie znajdziemy w niej nic szokującego. Z przodu wszystko jest uporządkowane i „normalne”, agresywnego wyglądu nadają zadarte do góry reflektory połączone z atrapą. Logo zostało ładnie „wtopione” w karoserie. Z profilu to typowe kombi o ostrych krawędziach. Srebrne klamki i relingi dachowe przypominają, że nie mamy do czynienia z podstawową wersją.

Duże, szesnastocalowe koła z aluminiowymi felgami nadają animuszu. Z tyłu na dużej klapie, zaraz pod szybą umieszczono pokaźnych rozmiarów logo Renault oraz podpis modelu. Zaraz pod nimi jest miejsce na tablicę rejestracyjną. Duże światła, zwężające się ku górze, tworząc trójkąt zostały ozdobione wewnątrz chromowymi listwami. Wszystko wygląda ładnie i świeżo.

Pod maską znajdziemy najmniejszą z dostępnych, turbodoładowaną, wysokoprężną jednostkę o pojemności 1,5 l, mocy 105 KM i 240 Nm momentu obrotowego. Rozpędzenie Meganki do 100 km/h zajmuje niewiele ponad 11 sekund, a prędkość maksymalna wyniesie 190 km/h. Zadowalające jest również spalanie. W mieście zadowoli się 6 litrami oleju napędowego na 100 km, w trasie apetyt spadnie do 4,4 l/100 km, a w cyklu mieszanym uzyskany wynik to zaledwie 5,3 l. Do tego silnik cechuje wysoka kultura pracy. Jak widać, Renault udało się połączyć idealnie ze sobą przyzwoite osiągi, z bardzo niskim zużyciem paliwa.

We wnętrzu widać postępy. Materiały są chyba najwyższej jakości jak na tę klasę. Deska rozdzielcza wykonana jest z miękkiego, przyjemnego w dotyku tworzywa i jest bardzo dobrze spasowana. Nie ma mowy o trzaskach czy piskach na nierównościach. Ergonomia na najwyższym poziomie. Wszystko jest tam, gdzie być powinno. Fotele są wygodne, i mają pełny zakres regulacji.

Miejsca z przodu jest pod dostatkiem nawet dla bardzo wysokich osób. Z tyłu też, nie ma na co narzekać, lecz „wyżłobione siedzisko” podpowiada nam, że woli przyjąć dwóch pasażerów. W oparciu, dla wygody podróżnych zamontowano chowany podłokietnik. Za tylnymi siedzeniami mamy do dyspozycji aż 520 l przestrzeni bagażowej, a po złożeniu foteli wartość wzrasta do 1600 litrów. Starczy nawet dla licznej rodziny.

Po „odpaleniu” silnika, oczywiście nie tradycyjnym kluczykiem, a nowoczesną kartą i starterem, do kabiny nie dociera delikatny klekot Diesla. Silnik jednak charakteryzuje się wysoką kulturą pracy i niskim umiarkowanym poziomem głośności. W oczy od razu rzuca się rozbudowany komputer pokładowy z polskim menu. Biało czerwone podświetlenie zegarów może przypaść do gustu. Wrzucamy „jedynkę” w naszej precyzyjnej skrzyni biegów i ruszamy.

Megane cicho sunie do przodu. Cisze jednak może zakłócić dobrej jakości radio i głośniki. Jakość dźwięku na pewno nie jest hi-endowa, ale gra całkiem czysto i przyjemnie. Nie brakuje też tonów niskich, co często ma miejsce w fabrycznych instalacjach. Korzystanie z radia ułatwia nam pilot umieszczony pod kierownicą. Jednak przejdźmy do właściwość jezdnych. Miękko zestrojone zawieszenie daje poczucie komfortu, lecz na zakrętach auto staje się pod sterowne. Na pochwałę zasługują bardzo wydajne hamulce.

Decydując się na duże rodzinne kombi, powinniśmy zastanowić się właśnie nad tym modelem. Istotną kwestią, która ma nakłaniać właśnie do wyboru Megane to przede wszystkim bezpieczeństwo (5 gwiazdek w testach EuroNCAP), dobrej jakości materiały użyte we wnętrzu i naprawdę godny pochwały w miarę dynamiczny i bardzo oszczędny silnik. To wszystko otrzymamy za niewiele ponad 81.000 zł. Cena na pewno nie jest niska, jednak wydaje się, że gra może być warta świeczki.

źródło: [link=https://www.autowizja.pl]autowizja.pl[/link] / tekst: Emil Grabiński / zdjęcia: Rafał Rogowski
Wszelkie prawa do publikacji bez zgody redakcji zabronione!