Na początku 2000 roku Almera I została zastąpiona przez Almerę II, której produkcję przeniesiono do angielskiej fabryki Nissana. Almera sprzedawana była w 45 krajach, a na rynek trafiła w liczbie 600 tys. sztuk.
Almera dostępna jest w trzech wersjach nadwozia. Jako 3 i 5-drzwiowy hatchback oraz klasyczny sedan. Dla rodzin zdecydowanie lepsza jest wersja 4D, ze względu na większą ilość miejsca we wnętrzu oraz znacznie większy bagażnik. Odmiana 3 i 5D różni się tylko liczbą drzwi. Na bazie Almery powstał także minivan Almera Tino, ale jest to zupełnie inny samochód. Almera nie zachwyca przestronnością wnętrza. Z przodu jest go jeszcze pod dostatkiem, natomiast z tyłu jest mało miejsca na nogi. Również opadająca linia dachu sprawia, że także nad głową nie ma go zbyt dużo. Trochę lepiej pod tym względem jest w sedanie, w którym inaczej poprowadzono linię dachu. Bagażnik ma pojemność 355 l, a w sedanie można załadować o 105 l więcej. Każda wersja ma asymetrycznie dzieloną tylną kanapę. Deska rozdzielcza wykonana jest z twardego plastiku, ale wygląda jakby zrobiono ją ze znacznie lepszego materiału. Okrągłe zegary są czytelne, a obsługa dźwigienek i innych urządzeń nie sprawia żadnego kłopotu. Kierownica regulowana jest tylko w jednej płaszczyźnie. Fotele są wygodne z podparciem części lędźwiowej. W 2002 roku Almera poddana została niewielkiej modernizacji. Nadwozie praktycznie się nie zmieniło, ale dzięki innym światłom, atrapie chłodnicy i zderzakom auto zyskało na wyglądzie. Większość tych modeli Nissana jest dość dobrze wyposażona. Bez problemów można znaleźć auto z klimatyzacją, elektrycznymi szybami i czterema poduszkami powietrznymi. Natomiast w żadnej wersji nie był oferowany ESP.
Silniki
Wybór jednostek napędowych nie jest duży. W ofercie znalazły się dwa silniki benzynowe 1,5 l/ 98 KM i 1,8 l/ 116 KM oraz silnik wysokoprężny. Na początku produkcji był to 2.2 Di/ 110 KM, czyli stara konstrukcja z pompą wtryskową sterowaną elektronicznie i zwykłymi wtryskiwaczami. Silnik ten niezbyt dobrze pasował do Almery. Zbyt ciężki, wytwarzał duże wibracje i był bardzo głośny. Po modernizacji został zastąpiony przez jednostkę Renault 1.5 dCi/ 82 KM z układem zasilania common rail. Kultura pracy tego silnika jest wysoka, ale osiągi niezbyt zadowalające. Również poziom hałasu jest znacznie wyższy niż można się tego spodziewać.
Almera posiada napęd na przednie koła, który przenoszony jest przez mechaniczną 5-biegową skrzynię. Przekładnię automatyczną można było zamówić jedynie do wersji z silnikiem 1,8 l.
Zawieszenie
Zawieszenie przednie jest typowe dla kompaktów, czyli McPherson. Natomiast z tyłu zastosowano nietypową konstrukcję. Jest to zmodyfikowana belka skrętna z mocno przekonstruowanym drążkiem Panharda. Rozwiązanie proste, trwałe i zapewniające dobre prowadzenie samochodu.
Eksploatacja
Almera nie sprawia kłopotów w eksploatacji. Silniki odznaczają się dużą trwałością, nie ma problemu z wyciekami oleju. Jedynie niektóre silniki 1,8 l wykazywały nadmierny apetyt na olej. Silniki Nissana mają rozrząd napędzany łańcuchem, który nie sprawia żadnych problemów. Jedynie w jednostce 1.5 dCi należy pamiętać o wymianie paska rozrządu. Silnik ten, podobnie jak wszystkie nowoczesne diesle jest bardzo wrażliwy na jakość paliwa, więc trzeba tankować na sprawdzonych stacjach. Koszt naprawy układu wtryskowego jest bardzo duży. W układzie hamulcowym często trzeba czyścić zaciski, gdyż klocki się „zapiekają” w prowadnicach, zwłaszcza z tyłu. Hamulce tarczowe z tyłu mają zamontowane wszystkie Almery z ABS-em. Zawieszenie jest nadzwyczaj trwałe, nawet na naszych dziurawych drogach i nie wymaga częstych interwencji. Układ elektryczny również nie sprawia problemów, jedynie mogą wystąpić problemy z poduszkami bocznymi. Za usterki tego układu odpowiedzialne są styki wiązek biegnących pod siedzeniami. W samochodach po liftingu zdarzały się wadliwe reflektory, wypalały się mocowania żarówek świateł mijania. Ale problem ten nie powinien się już pojawiać, gdyż przeprowadzona została akcja serwisowa. Niestety, w Almerze II pojawiają się ogniska korozji na tylnej klapie oraz dolnych częściach drzwi. Korozja może również pojawić się w okolicach uszczelek szyb. Natomiast podwozie jest dobrze zabezpieczone.
źródło – motofakty.pl
