Polonez jest samochodem produkowanym od 1978 roku. Przez te wszystkie lata auto przeszło kilka zmian, z których najpoważniejsze to wprowadzenie modelu Caro w 1991 roku i wersja Plus (1997).
Samochód produkowany jest w trzech wersjach: jako 4-drzwiowy sedan oraz 5-drzwiowe hatchback i kombi. Nabywca ma do wyboru trzy jednostki napędowe. Dwie pierwsze, benzynowe o pojemności 1,6 litra różnią się rodzajem zasilania; pierwszy silnik wyposażono w 1-punktowy wtrysk i osiąga on moc 76 KM. Wersja zwana GSI posiada wtrysk wielopunktowy, co pozwala na osiągnięcie 84 KM. Dostępny jest także diesel 1,9/69 KM.
Nadwozie Poloneza do nowoczesnych na pewno nie należy. Daewoo-FSO dokonało wielu korzystnych zmian w nadwoziu, nie zmienia to jednak faktu, że Polonez znacznie odbiega od współczesnych konstrukcji. Miejsca w środku jest dość dużo, jeśli nie brać pod uwagę wymiarów zewnętrznych auta. Wnętrze wykonano estetycznie i dosyć starannie a siedzenia zapewniają przyzwoity komfort. Bagażnik Atu (sedan) ma pojemność 360 litrów, co jest wynikiem raczej skromnym w tej klasie. Jest on płytki i ma nierówną powierzchnię, zaletą jest składane niesymetrycznie oparcie kanapy.
Na bagaże w wersji 5-drzwiowej przeznaczono jedynie 300 litrów. Przeszkadza jednak niewygodny kształt bagażnika i garb na podłodze wynikający z obecności mieszczącego się we wnęce koła zapasowego. Przewóz większego bagażu ułatwia dość duża klapa i asymetrycznie składana kanapa, dzięki której można uzyskać 1100 litrów. Kombi posiada przestrzeń ładunkową o maksymalnej pojemności 1610, ma też największą ładowność wynosząca 585 kg (Caro – 425, Atu – 440 kg).
Najsłabszą częścią Poloneza jest przestarzałe podwozie. Koła przednie zawieszone są na podwójnych wahaczach poprzecznych i sprężynach śrubowych, w tyle znajdują się resory piórowe. Za skuteczność hamowania odpowiedzialne są tarcze z przodu, a z tyłu bębny. Układ kierowniczy standardowo wyposażony jest we wspomaganie.
