Citroen C4 Cactus 1.2 PureTech – TEST

DS, 2CV, CX czy nawet dostawczy HY. Co łączy te auta oprócz znaczka wywodzącego się od kół zębatych daszkowych? Każdy wyglądał niecodziennie. Do tego grona dołącza C4 Cactus. Sprawdźmy, co ma do zaoferowania nowy crossover Citroena.

Styl

Jeśli chcemy wzbudzić zainteresowanie przemierzając ulice miasta, a nie stać nas na Lamborghini, Cactus będzie do tego najbardziej odpowiednim samochodem. Nawet w tak nieporywającej kolorystyce jak w testowanym egzemplarzu, zwraca uwagę na siebie jak limonowo zielony Hurracan, przy okazji nie kwestionując naszej orientacji seksualnej. Obłe kształty przodu i proste tylnej partii łączy profil typowego croosovera z mocno zarysowanym słupkiem C. Lusterka w kolorze relingów, lotka nad tylną szybą, 17-calowe alufelgi o kosmicznym kształcie pięknie uzupełniają tego miejskiego potworka.

Jednak to, co pierwsze ściąga wzrok na tym aucie są boczne burty i zderzaki zwane Airbump, wykonane z odkształcalnego, energochłonnego plastiku. Przydatne na parkingach, gdzie nie musimy się obawiać, że po powrocie z zakupów znajdziemy obicia na drzwiach od sąsiada. Sprawdziliśmy na własną rękę czy to działa, wspomagając się naszym redakcyjnym Jakie Chanem 🙂 Te same elementy znajdziemy pod przednimi i tylnymi lampami. Podczas testu nie ucierpiał żaden Cactus!

Bo przecież liczy się wnętrze

Chwytamy za klamkę, otwieramy drzwi. Pierwsze spojrzenie do wnętrza. Ktoś dorzucił nam w gratisie 2 tablety. Wkładamy kluczyk, przekręcamy. Włączają się zegary. Prędkościomierz, poziom paliwa, przebieg… i tyle. Brakuje obrotomierza i temperatury cieczy oraz oleju. Powiece, że to zbędne informacje, kto sobie tym głowę zawraca kupując nowe auto z salonu. Osobiście brakuje mi takich niuansów, ale dzięki temu chyba znajdujemy grupę docelową tego auta.
Citroen C4 bowiem jest idealnym autem dla singielki. Nie dla młodego małżeństwa, starszego pana, księdza czy nawet singla. Obrazują to chociażby dizajnerskie smaczki we wnętrzu, takie jak materiałowe uchwyty w drzwiach, klamka schowka podręcznego czy lusterko tylko w osłonie przeciwsłonecznej kierowcy, którego brak w osłonie przeciwsłonecznej pasażera. Poza tym brak nawiewu wentylacji po prawej stronie powoduje, ze gdy kierowca raczy się chłodnym zefirkiem, jego pasażer gotuje się jak parówki w studenckim czajniku. Mojemu poglądowi przeczy bagażnik, który mimo, że jest foremny i całkiem pojemny, to ma bardzo wysoki próg załadunkowy.

Auto skupione wokół kierowcy, którego stanowisko, jak i pasażera obok wyposażone w całkiem wygodne fotele, niemęczące nawet w kilkugodzinnej trasie. Niestety tego samego nie mogą powiedzieć osoby siedzące na tylnej ławce, która zwyczajnie jest zbyt płaska i nie oferuje dobrego trzymania bocznego. Pasażer o wzroście 180 cm może nabawić się lekkiej klaustrofobii, gdyż masywny słupek C znajduje się nadspodziewanie blisko głowy.

Pewną wadą na pewno jest fakt, że w dzisiejszych samochodach wszystko pcha się w tablety, będące teraz centrum dowodzenia. Owszem, ładnie to wygląda, ale przecież można było wstawić klasyczne pokrętła nawiewu i klimatyzacji. Przez to podczas jazdy trzeba odrywać wzrok od drogi szukając palcem opcji wejścia w funkcje klimatyzacji a następnie skupiać się na ustawieniu odpowiedniej temperatury. Dobrze, że przyciski na kierownicy zostały klasyczne, chociaż Mercedes w nowej E-klasie już wprowadza podmianę pokrętła z dotykiem.

Ruszajmy

Przekręcamy kluczyk i do naszych uszu dobiega dziwny dźwięk. Nie przypomina to rzędowej czwórki ani widlastego sześciocylindrowca. Pod maską testowanego C4 Picasso zagościł najmocniejszy wariant jednostki 1.2 PureTech o mocy 110 KM i momencie 205 Nm. Dzięki turbosprężarce wykazuje się dużą elastycznością, co nieco rekompensuje niezbyt udaną pięciobiegową skrzynię biegów. Skrzynia z długimi przełożeniami, skłania do mocnego wachlowania, przy czym nie pomaga podłokietnik – bardzo długi i nadaje się do rozłożenia tylko na autostradach. Na nich też odczujemy brak szóstego biegu oraz hałas spowodowany oporami powietrza.

Zjeżdżając z autostrad na bardziej kręte drogi odczujemy jego miejskie geny – zawieszenie zestrojono z myślą o słabszych jednostkach. W pewnych momentach brakuje mu sztywności, ale za to przez torowiska przelatuje bez zająknięcia. Spalanie na znośnym poziomie. Mimo, że małe silniki przyzwyczaiły mnie do niemałego spalania, tutaj była miła niespodzianka. Spalanie w trasie przy przepisowej i przewidywalnej jeździe na poziomie 6,4 L/100km, w mieście rośnie do 8,2 litrów na każdą setkę, wzrastając maksymalnie do 9 litrów kiedy jesteśmy bardzo spóźnieni.

Czy warto?

C4 Cactus to pewnego rodzaju manifest Citroena. Pokazuje, że można nadal można tworzyć nietuzinkowe samochody zamiast wpychać klientowi twór podobny do innych modeli, różniących się tylko rozstawem osi i literką na tylnej klapie. Na pewno nie jest to auto dla introwertyka, w tym samochodzie nie zostaniemy niezauważeni. Można w nim podjechać pod modny butik, biedronkę, przedszkole, albo pojechać nad morze. Sprawdzi się wszędzie. Gdyby tylko dostał lepszą skrzynię biegów…

DANE TECHNICZNE Citroen C4 Cactus 1.2 PureTech – TEST
Silnik / Pojemność	benz. turbo / 1199 cm³
Układ / Liczba zaworów	R3 /12
Moc maksymalna	110 KM / 6050 obr/min
Moment obrotowy	205 Nm / 1500 obr/min
Zawieszenie przód	kolumny MacPhersona
Zawieszenie tył	belka skrętna
Napęd	przedni
Skrzynia biegów	manualna, 5 biegów
Prędkość maksymalna	192 km/h
Przyspieszenie 0-100 km/h	10,3 s
Zużycie paliwa (miasto/trasa/mieszany)	8,2 / 6,3 / 7,5 (l/100 km)
Długość / Szerokość / Wysokość	4157 / 1729 / 1480 mm
Rozstaw osi	2595 mm
Masa własna / Dopuszczalna	1020 / 1550 kg
Bagażnik w standardzie	358 l
Bagażnik po złożeniu siedzeń	1170 l
Pojemność zbiornika paliwa	50 l
EKSPLOATACJA I CENA
Gwarancja mechaniczna	5 lat bez limitu kilometrów
Przeglądy	według wskazań komputera
Cena wersji podstawowej	62 590 zł (Shine, 1.2 PureTech, 110 KM)
Cena wersji testowanej	77 590 zł

Wszelkie prawa do publikacji bez zgody redakcji zastrzeżone!