Opel Meriva 1.7 CDTI Cosmo – AUTO TEST

Segment małych minivanów w 2010 roku powiększył się o drugą generację znanego od kilku lat ale niezbyt popularnego modelu Meriva. Nowe auto zaskoczyło rynek odważną, jakże odmienną stylistyką i nowoczesnymi rozwiązaniami technicznymi. Skazany na sukces? Kolejny bestseller pokroju Astry czy Corsy? Chyba wszyscy by sobie tego życzyli… Koncern z Russelsheim liczył na sukces sprzedażowy a klienci chętnie kupiliby to ciekawe i wdzięczne auto. Czy rzeczywistość potwierdziła te plany czy życie Merivy potoczyło się inaczej?

Kupować, bo ładny…

Nowa Meriva zerwała z dziwną, pudełkowatą stylistyką poprzednika. Auto jest zaprojektowane zgodnie z trendami typowymi dla innych modeli Opla, wygląda interesująco i, jak na minivana, bardzo dynamicznie. Bardzo podobał mi się także kolor lakieru – głęboki granat zwany Waterworld. W wyglądzie zewnętrznym charakterystyczna jest przełamana linia bocznych szyb oraz przede wszystkim tylne drzwi Flexi Doors, które zupełnie nietypowo, otwierają się do tyłu pod kątem niemal 90 stopni. Jest to zabieg, który nie tylko ma intrygować i przyciągać wzrok ale także poprawić funkcjonalność kabiny i ułatwić wsiadanie pasażerom.

Bryła minivana jest bardzo proporcjonalna i atrakcyjna w czym duży udział mają ciemne szyby w tylnej części nadwozia i ładne 17-calowe felgi aluminiowe z oponami w rozmiarze 225/40/17. Z tyłu interesującym rozwiązaniem jest ciemna szyba w klapie bagażnika, która optycznie została wyciągnięta w dół i kończy się na wnęce na tablicę rejestracyjną. Przód bardzo przypomina z kolei Corsę, ale klosze reflektorów są zdecydowanie większe, zachodzą wysoko na nadkola. Warto też wspomnieć o gadżecie, który dodaje Merivie mnóstwo uroku, ale też zdecydowanie podnosi cenę – szklanym dachem, którego wielka tafla umożliwia pasażerom zerkanie w niebo.

Kupować, bo nowoczesny…

Ambicją producenta było stworzenie auta, które swoim charakterem wznosiłoby się ponad przyziemną rolę auta niemalże dostawczego, takiego, które ma po prostu przewieźć komplet pasażerów z niemałym bagażem. Efektem jest samochód, któremu nie brakuje niczego zarówno w kwestii stylistyki jak też zastosowanych rozwiązań technicznych.

Kabina Merivy już na pierwszy rzut oka wygląda nieprzeciętnie za sprawą zastosowanej kolorystyki. Tapicerka w testowanym aucie była dwukolorowa, czekoladowo-niebieska z pomarańczowymi szwami. Jest to ukłon w stronę młodych ludzi, którzy chcą czerpać radość z jazdy i przebywania w aucie, a nie tylko z dotarcia do celu podróży. Deska rozdzielcza otrzymała te same barwy, ale konstruktorów muszę pochwalić nie tylko za paletę ale także za wybór materiałów do wykończenia – są naprawdę dobrej jakości i nie można mieć do nich zastrzeżeń. Nie wiem czy za sprawą jakiegoś tajnego zabiegu producenta czy autosugestii spowodowanej spoglądaniem na czekoladowe plastiki – przez cały tydzień miałem wrażenie, że w środku czuję zapach czekolady lub jakichś słodkich ciastek, co jeszcze zwiększało moją sympatię dla tego auta. Do dziś jest to dla mnie zagadką…

Odrobina krytyki należy się jednak za dość problematyczną obsługę konsoli środkowej będącej gęstym skupiskiem niezliczonych przełączników i pokręteł. Kilkudniowa przygoda z tym autem nie pozwoliła mi na skuteczne poznanie wszystkich opcji a każdorazowa potrzeba przełączenia czegokolwiek kończyła się zazwyczaj zatrzymaniem na poboczu lub czerwonym świetle i szukaniu właściwego przycisku. Będąc właścicielem z pewnością po pewnym czasie opanowałbym bezwzrokowe korzystanie z bogactwa funkcji, które są do dyspozycji kierowcy.

Wersja Cosmo, którą miałem okazję testować jest bardzo bogato wyposażona. Poza wspomnianym dachem na pokładzie znalazł się m.in. zestaw multimedialny z DVD, nawigacją i ekranem LCD oraz systemem łączności Bluetooth, dwustrefowa klimatyzacja elektroniczna, podgrzewane fotele i kierownica (obszyta skórą) i nowatorsko rozwiązany tunel środkowy Flex Rail. Jest on skonstruowany jako zespół elementów przesuwanych na specjalnych szynach, dzięki czemu ustawienie uchwytów na kubki i podłokietnika możemy optymalnie dostosować do naszych potrzeb.

Podobnie elastycznie można przesuwać tylną, dzieloną kanapę modyfikując ilość miejsca na nogi i pojemność bagażnika, który w standardzie i tak ma prawie 400 litrów. Duże możliwości aranżacji wnętrza decydują o wysokiej funkcjonalności samochodu i czynią z niego interesującą propozycję dla aktywnej rodziny z dziećmi.

Kupować, bo nieźle jeździ…

Meriva jest również żwawym autem. Dzięki 130-konnemu silnikowi wysokoprężnemu o pojemności 1.7 litra mini van przyspiesza do 100 km/h w 10 sekund i rozpędza się do ponad 190 km/h. Jednocześnie, nowoczesna jednostka CDTI zadowala się około 5 litrami ON podczas spokojnej jazdy poza terenem zabudowanym i 7.5 litra w mieście.

Kultura pracy tego diesla także jest na wysokim poziomie, choć dopóki się nie rozgrzeje jest dość głośny. Nie ukrywajmy jednak, jest to typowe dla silników wysokoprężnych. Po kilku minutach można już cieszyć się jazdą, której nie psuje ani 6-biegowa skrzynia manualna (dobrze zestopniowana i precyzyjna), ani dość sztywne zawieszenie (które jednak zbytnio nie wpływa na obniżenie komfortu). Meriva prowadzi się jak typowy kompakt, jest zwinna, zwrotna i łatwo nią manewrować. Wydaje się być doskonałym środkiem transportu dla osób poruszających się przede wszystkim w terenie zabudowanym, gdyż jej wymiary zewnętrzne ułatwiają parkowanie na zatłoczonych parkingach a mocny i ekonomiczny silnik pozwala na tanią eksploatację. Czy w końcu znaleźliśmy auto idealne?

Kupować! Ale za co?

Oczywiście, jak to zwykle w życiu bywa nie ma róży bez kolców, a o sukcesie nawet najlepszego samochodu decyduje najczęściej jego cena. Znaleźliśmy właśnie największą wadę Merivy, a właściwie cennika tego modelu. Kwota jaką trzeba zapłacić aby stać się właścicielem tego auta jest zbyt wysoka czego dowodem jest częstotliwość z jaką spotyka się na polskich drogach ten model.

Nie stał się na pewno bestsellerem w naszym kraju pomimo niewątpliwych zalet, ponieważ najtańsza, najsłabiej wyposażona wersja Essentia z benzynowym silnikiem 1.4 o mocy 100 KM kosztuje 58 tysięcy złotych. Dla Merivy z najmocniejszym, prezentowanym Państwu dieslem cena minimalna to niemal 77 tysięcy złotych, zaś wersja Cosmo wymaga wyłożenia 90 tysięcy. Kilka dodatków wywinduje cenę do 100 tysięcy złotych, a nawet wyżej. Kilkuminutowa zabawa z wirtualnym konfiguratorem zamieszczonym na stronie http://www.opel.pl i wybór odnalezionego w aucie dodatkowego wyposażenia skutkowała wyświetleniem wartości ponad 105 tysięcy złotych. Nawet jeśli pomyliłem się o kilka tysięcy, w górę czy w dół – jest to i tak kwota, którą niewiele osób zdecyduje się zapłacić.

Nawet szukając w segmencie vanów „o numer większych” udałoby się znaleźć interesujące modele w zbliżonej cenie. Niestety dla Opla – Sexi Flexi nie wystarczy…

Wszelkie prawa do publikacji bez zgody redakcji zabronione!