Dacia Duster 1.6 4WD Laureate – AUTO TEST

Rynek motoryzacyjny wciąż ewoluuje, także w Polsce. Choć wiadomo, że nasz kraj nie należy do bogatych, a społeczeństwo przy wyborze auta kieruje się przede wszystkim ceną, pojawiła się niedawno w mediach reklama, w której zadowolony z auta klient nie kupuje go bo „jest za tanie”. Para młodych ludzi po udanej i ekscytującej jeździe próbnej wysiada z samochodu i słysząc „już od 39,900 złotych” z pogardą odwraca się na pięcie i odchodzi. Będą szukać czegoś droższego? Jeśli tak, to myślę, że będą w zdecydowanej mniejszości, jeśli w ogóle nie okażą się jedynymi, którzy nie kupią Dustera pomimo poznania jego zalet.

Właśnie Duster będzie bohaterem niniejszego artykułu. Pisząc „bohater” nie mam na myśli jedynie „podmiotu lirycznego”, czyli kogoś/czegoś opisywanego w utworze literackim ale także kogoś/coś co potrafiło wznieść się ponad przeciętność i zaskoczyć czymś pozytywnie, wykazać się czymś na tle konkurencji.

Uterenowiony model Dacii, przedstawiciel bardzo popularnego ostatnio segmentu aut rekreacyjnych stał się moim środkiem transportu i uprzyjemniaczem codzienności na kilka ciepłych, jesiennych dni. Ze swojego zadania wywiązał się znacznie lepiej niż tego oczekiwałem na początku więc nie dziwcie się Państwo, że trudno będzie mi napisać o jakichś poważniejszych jego wadach, czy może raczej niewielkich mankamentach.

Słowa krytyki

To co najmniej przyjemne chciałbym już mieć za sobą, więc zacznę od wskazania tego co może się komuś w Dusterze nie spodobać.

Po pierwsze – jest „zbyt tani” i pochodzi z Rumunii. Oczywiście mnie to nie przeszkadza, bo nie kupuję samochodów, żeby wzbudzić zazdrość sąsiada czy skupić na sobie spojrzenia szukających okazji przedstawicielek płci przeciwnej przed nocnym klubem. Ważne, że wiem ile Dacia oferuje w zamian za niewygórowaną cenę i po prostu używam jej jako środka transportu.

Po drugie – piszą o nim, że nie jest atrakcyjny w środku i ubogo wyposażony. Trudno tu polemizować, ponieważ faktycznie kabina nie zachwyca na pierwszy rzut oka. Ja po zajrzeniu do kabiny też byłem nieco rozczarowany, ale bardzo szybko zmieniłem zdanie. Jako wieloletni użytkownik samochodu marki Renault po chwili poczułem się jak u siebie. Plastiki choć twarde są naprawdę dobrze spasowane, przełączniki pomimo dziwnego czasem umiejscowienia spełniają swoje zadania, a brak automatycznej klimatyzacji nie stanowi dla mnie problemu. Radioodtwarzacz swoim designem pozostał w latach 90-tych ubiegłego stulecia, ale gra całkiem przyzwoicie i odtwarza mp3, a fotele również zapewniają przyzwoity komfort podróżowania, na pewno zdarzało mi się siedzieć na znacznie gorszych, nie marudzę więc i cieszę się jazdą. Pamiętam przecież ile Dacia kosztuje i ile oferuje w zamian.

Po trzecie – sporo pali. Testowany egzemplarz wyposażony w benzynowy silnik 16V o pojemności 1.6 litra użytkowany w mieście nie jest może wzorem ekonomiczności (pali około 11 litrów PB95), ale przecież Dacia jest dostępna także z silnikami diesla. Wybór należy do nabywcy, chociaż w dobie drożejącego oleju napędowego poważnie zastanawiałbym się właśnie nad zakupem benzyniaka. Ten sam silnik, nieco starszy mam w Scenicu i jestem zadowolony, zwłaszcza po zamontowaniu LPG. Koszty paliwa są zatem kwestią, na którą mamy wpływ i jesteśmy w stanie je obniżyć. Poza tym pamiętajmy, ze Duster jest tani w zakupie…

Po czwarte – jest biały… To co dla innych może być kwestią dyskwalifikującą auto, dla mnie jest zdecydowanie zaletą. Od dawna piszę, że biały stał się moim ulubionym kolorem samochodu, przyznaję jednak, że nie każdy model wygląda w takim ubranku dobrze. SUV jednak zdecydowanie może taki być, a fotografowanie białego Dustera dało mi dużo radości i wrażeń estetycznych.

Zaczynamy chwalić?

Nareszcie… „Ponarzekałem” i szybko o tym zapominam. Wsiadam codziennie do Dustera z uśmiechem. Już mi tu nic nie przeszkadza, a coś w rodzaju tęsknoty powoduje, że poranne czynności higieniczno-gastronomiczno-garderobiane idą mi jakby szybciej, przez co w garażu pojawiam się kilka minut wcześniej niż w czasach „przed Dusterem”. Kilka ukradkowych spojrzeń rzuconych w jego stronę utwierdziło mnie w moim poglądzie, że jest to na pewno najładniejsza z Dacii, która swoją stylistyką nie powinna obawiać się konfrontacji z innymi suvami w konkursie piękności. Może najnowsza Kia Sportage czy rewelacyjny Range Rover Evoque są poza jej zasięgiem, ale dotyczy to także wszystkich pozostałych aut.

Projektanci Dacii nie mają się jednak czego wstydzić, ponieważ udało im się zbudować samochód przykuwający uwagę. Być może nieco kontrowersyjna linia boczna z ciężkawym tyłem i trochę banalnymi drzwiami nie każdemu przypadnie do gustu, ale szerokie nadkola, podwyższone nadwozie, osłony pod zderzakami i aluminiowe felgi powodują, że auto ma charakter. Przedni pas jest niepowtarzalny, duże światła, grill z chromowaną ramką i wlot powietrza pod zderzakiem wyglądają rasowo, a długa maska daje poczucie bezpieczeństwa. Nieco uboższy i mniej ekstrawagancki jest tył, ale także nie sposób pomylić go jakimkolwiek innym samochodem i jest to zasługa nie tylko ogromnego napisu Duster na listwie ozdobnej. Relingi na dachu także przypominają, że jest to auto użytkowe i zachęcają do wykorzystania go nie tylko do codziennego poruszania się kawalkadzie aut tkwiących w warszawskich korkach.

Daje radę w terenie

Duster daje sobię radę także po zjechaniu z asfaltu. Model, który bazuje na płycie podłogowej Logana nie został wprawdzie wyposażony w reduktor czy blokady mechanizmów różnicowych, więc jazda po poligonach raczej nie jest wskazana. Dzięki doświadczeniu Renault i Nissana w produkcji samochodów z napędem na 4 koła powstał jednak produkt, który poradzi sobie na leśnych duktach, na śliskich podjazdach czy kamienistych drogach. Dzięki 20-centymetrowemu prześwitowi i krótkim zwisom jest mniejsza szansa na uszkodzenie czegoś podczas bardziej ekstremalnych przejazdów. Przełącznik pozwala na włączenie stałego napędu 4×4 a dzięki specyficznemu zestopniowaniu 6-biegowej skrzyni nawet specjalnie nie odczujemy braku reduktora.

To dziwne zestopniowanie wymaga jednak przyzwyczajenia w codziennym użytkowaniu. Pierwszy bieg jest tak krótki, że właściwie już po sekundzie od ruszenia trzeba szybko zmieniać go na wyższy. Jazda na dwójce także szybko się kończy, kolejne biegi wydają się być „o jeden niższe” niż w rzeczywistości. Jazda po mieście właściwie może się odbywać na czwórce-piątce, a szóstkę wrzucałem już przy 80-90 km/h, choć w innych autach pewnie jeszcze jechałbym na 4-ce. Trochę dziwne, ale nie narzekajmy.

Silnik, który napędza testowanego Dustera to znana od dawna jednostka benzynowa o pojemności 1.6 litra dysponująca mocą 105 KM. Nie jest to na pewno silnik, który zapewni bardzo dobre osiągi, ale zadowoli większość użytkowników. Auto rozpędza się do 100 km/h dość sprawnie, bo w około 12,8 sekundy, a prędkość maksymalna wynosi 160 km/h. Słabo? W takim razie zapraszam do salonów konkurencji po suvy z 3-litrowymi dieslami i w cenie 4-5 razy wyższej niż Dacia. Za drogo? Ja też tak uważam, w końcu „pamiętam ile Dacia kosztuje i ile oferuje w zamian”.

Jeszcze parę słów…

Przestronna kabina, poczucie bezpieczeństwa, świadomość możliwości zjechania z asfaltu – są to atuty Dustera, które sprawiają, że chętnie zaprosiłbym go do swojego garażu na stałe. Technika Renault, mimo że „opakowana” w mało atrakcyjne plastiki i pozbawiona dostarczających mocnych wrażeń silników pozwala liczyć na długą i bezawaryjną jazdę. Piszę to jako zadowolony użytkownik 10-letniego auta tej marki zaprzeczając jednocześnie stereotypom nt. aut na ‘F”.

Fakt, że najtańszego Dustera można nabyć już za 39,900 złotych, a że niecałe 60 tysięcy wystarczy, żeby stać się posiadaczem ponad 100-konnego auta 4×4 z najbogatszym oferowanym wyposażeniem (wersja Laureate) pozwala mi zakładać, że będzie to hit sprzedażowy na naszym rynku. Potwierdzeniem jest kilkumiesięczny okres oczekiwania na odbiór zamówionych egzemplarzy oraz opinie moich znajomych, którym „banan” nie znika z twarzy.

Pomyślałem sobie tak: samochody konkurencji (głównie dalekowschodniej) kosztują niewiele poniżej 100 tysięcy złotych. Zamawiając do nich dodatkowe wyposażenie można tę granicę szybko przekroczyć. Miłośnicy BMW czy Audi chcąc kupić auto terenowe muszą wydać przynajmniej jeszcze dwukrotnie więcej. Oczywiście wiąże się to z większym prestiżem, znacznie lepszymi parametrami, wyższym komfortem podróżowania,… Różnice są niezaprzeczalne. Ja chyba jednak wolałbym wydać 60 tysięcy na Dustera, za parę lat kupić jego kolejną generację, potem następną. A jak mi się znudzi to za odłożone przez lata środki kupię sobie… Może Dacia będzie już wtedy miała godnego, ale dwukrotnie tańszego konkurenta dla X5 czy Q7? Go! Dacia.

Wszelkie prawa do publikacji bez zgody redakcji zabronione!